Ο Akira Ikezoe ξεκίνησε τη σειρά σχεδίων με τίτλο Outside In το 2018, έχοντας ως έναυσμα την εμμονή του τότε Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, να κατασκευάσει ένα τείχος ανάμεσα στις ΗΠΑ και το Μεξικό, και την απόφασή του να επιβάλει ταξιδιωτικούς περιορισμούς σε μουσουλμανικές χώρες.
Η μελέτη των ανθρώπων και της σχέσης τους με τα περιβάλλοντά τους βρισκόταν ήδη στον πυρήνα της δουλειάς του Ikezoe: Μεγάλωσε στα προάστια της επαρχιακής πόλης Κότσι της Ιαπωνίας τη δεκαετία του 1990, σε μια εποχή κατάρρευσης της ιαπωνικής οικονομίας. Ο Ikezoe θυμάται πώς «πολλές τοπικές επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο, ενώ σπίτια και οικόπεδα ξαφνικά ερήμωσαν. Ήμουν περιτριγυρισμένος από πράγματα που έμοιαζαν να “λιώνουν” και να συγχωνεύονται με τη φύση γύρω τους…».
Μέσω της καλλιτεχνικής του πρακτικής, ο Ikezoe διερευνά αυτήν ακριβώς την κατάσταση: το πώς η φύση και ο πολιτισμός συνυπάρχουν στο ανθρώπινο σώμα, μια αντιφατική συνύπαρξη, παρόμοια με αυτή που είχε βιώσει ο καλλιτέχνης στην πόλη του – τόποι κατοικίας ζώων και ανθρώπων να εισβάλλουν ή να καλωσορίζουν ο ένας τον άλλον. Στους πίνακες και τα σχέδιά του, ο Ikezoe συχνά τοποθετεί ανθρώπους και ζώα στο γνώριμο περιβάλλον τους, προσκαλώντας το κοινό να εξερευνήσει αυτούς τους φαντασιακούς χώρους.
Σε μια πρώτη ανάγνωση, τα σχέδια της σειράς Outside In του Ikezoe που εκτίθενται στη Βίλα Καπαντζή μοιάζουν παιγνιώδη ή κωμικά. Αυτιά κουνελιών λειτουργούν σαν φτερά και παίρνουν τη θέση χεριών και ώμων. Το κεφάλι μιας χελώνας ξεφυτρώνει από την πλάτη μιας φιγούρας. Ένα φίδι σφιγκτήρας καταπίνει το κεφάλι μιας φιγούρας, το κεφάλι της οποίας εμφανίζεται στο εξωτερικό άκρο του ζώου. Απρόσωπες και άφυλες φιγούρες εμφανίζονται μοναχικές ή σε ζεύγη, σε βάλτους και λιβάδια, με το κεφάλι κάτω, το σώμα σκυμμένο, τα πρόσωπά τους αδιόρατα – πλάσματα που συλλαμβάνονται την ώρα της μεταμόρφωσης. Μισά ρινόκεροι, μισά άνθρωποι. Ανθρωποειδή περπατούν χέρι-χέρι μέσα στο νερό. Έχουν καταφέρει να γίνουν αμφίβια; Ποιος είναι ο ξενιστής και ποιος ο συμβιωτής σε αυτή τη μεταμόρφωση που συντελείται μπροστά στα μάτια μας; Έχει καν σημασία;
Σε αυτό το μεταφυσικό και μυθολογικό πλαίσιο που καθορίζεται από τη σύγχυση των φυσικών και ανθρώπινων ορίων, δεν υπάρχει ούτε σύγκρουση ούτε πάλη. Στα φαινομενικά παιδικά σχέδιά του, ο Ikezoe προτιμά να αποτυπώνει τη ρευστή και σταδιακή αλλαγή από τη μια κατάσταση στην άλλη, παρά να σχεδιάζει σαφείς διαχωριστικές γραμμές ανάμεσά τους. Από την άλλη, οι άνθρωποι ανέκαθεν προσπαθούσαν να οριοθετήσουν την επικράτειά τους, εγείροντας τείχη γύρω από τους εκάστοτε πολιτισμούς τους, προκειμένου να προστατευτούν από τους «άλλους» ή την άγρια φύση -από ζώα, έντομα, καιρικές συνθήκες, ασθένειες, εχθρούς. Σαφή όρια και ιεραρχίες. Γραμμές που χαράχτηκαν για να ορίσουν σύνορα και εδάφη. Η προσπάθεια διαχωρισμού του εντός από το εκτός εξακολουθεί να αποτελεί προτεραιότητα για κάθε σύγχρονο έθνος.
Για τον Ikezoe, τα σώματα λειτουργούν ως μια μεταφορά της ανθρώπινης κατάστασης. Τα ανθρώπινα σώματα, διασταυρώνονται με αυτά των ζώων αναπαράγοντας υβρίδια μέσα από μια διαρκή διαδικασία μεταμόρφωσης.
