Για τη συμμετοχή της στην κεντρική έκθεση της Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης η Πάκυ Βλασσοπούλου παρουσιάζει την εγκατάσταση  I Have Seen The Moon Rise on Both the Left and Right Side of the Sky στο Φρούριο του Επταπυργίου, γνωστό και με την οθωμανική ονομασία Γεντί Κουλέ (Yedi Kule). Στο βορειοανατολικό άκρο των τειχών της Θεσσαλονίκης, εντός της Ακρόπολης, το κτίσμα αποτελείται από δύο τμήματα: το βυζαντινό φρούριο, το οποίο συνθέτουν δέκα πύργοι, καθώς και τα νεότερα κτίσματα των φυλακών, που έχουν κτιστεί εντός κι εκτός του φρουρίου. Η Βλασσοπούλου συνειδητά επιλέγει εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους: τον διάδρομο που οδηγεί στο επισκεπτήριο της τέως φυλακής και έναν από τους δέκα πύργους. Ο τίτλος δανεισμένος από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Κούρδο-ιρανού συγγραφέα και κινηματογραφιστή Behrouz Boochani, που αφηγείται το ταξίδι του μέσα σε μια βάρκα μαζί με άλλους πρόσφυγες, από την Ινδονησία στην εξωτερική επικράτεια της Αυστραλίας και τη νήσο των Χριστουγέννων το 2013. O Βοοchani μεταφέρθηκε και έζησε για τέσσερα χρόνια φυλακισμένος σε κέντρο κράτησης μεταναστών στο νησί Μάνους της Παπούα Νέα Γουινέας. 

Το γλυπτικό έργο της Βλασσοπούλου συνομιλεί με ζητήματα χώρου, χρηστικότητας, σωματικής εμπειρίας. Την απασχολούν θέματα σχετικά με την κατασκευή της γνώσης, την ιστορικοποίηση, το ερείπιο και το αντιμνημείο καθώς και με τον ρόλο της φροντίδας και της φιλοξενίας. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και το νέο έργο της στο Γεντί Κουλέ: μέσα από τους τοίχους από γυψοσανίδα που στήνει η καλλιτέχνιδα, δημιουργείται μια αίσθηση εγκλωβισμού, αποπροσανατολισμού. Η γραφή που χαράσσεται στους προσωρινούς αυτούς τοίχους στον εξωτερικό διάδρομο, παραπέμπει στις χαραγμένες λέξεις στα κελιά του Επταπυργίου αλλά και στις χαράξεις σε δέντρα, παγκάκια, που γίνονται με πρόθεση δήλωσης της παρουσίας. Τα κεραμικά κουτάλια και πιρούνια στον κλειστό χώρο του πύργου αποτελούν για την Βλασσοπούλου πρωταρχική τεχνολογία επιβίωσης. Με τα διαφορετικά ύψη και πάχη τους υπογραμμίζει πως μπορούν να λειτουργήσουν και ως άλλες σφήνες: ένα εργαλείο σωτηρίας που υποβοηθά να μεγαλώσει η σχισμή του παραθύρου, να ανοίξει λίγο παραπάνω η πόρτα, να κατορθώσει το μέσα να γίνει έξω.

Η σχισμή σε μια από τις κατασκευές της στον πύργο, που περιτριγυρίζουν τα γλυπτά της έργα, δεν είναι καθόλου τυχαία. Η Βλασσοπούλου, βασισμένη στα αρχιτεκτονικά σχέδια των ομοσπονδιακών φυλακών στο Σικάγο των Ηνωμένων Πολιτειών που ολοκληρώθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1970, αναδημιουργεί τη συνθήκη του ελάχιστου ανοίγματος των παραθύρων των κελιών. Ο ουρανοξύστης-σωφρονιστικό ίδρυμα έχει μόνο σχισμές με ύψος 2.1 μέτρων και άνοιγμα 130 χιλιοστών σε πλάτος στους μπετόν τοίχους του. Ένα άνοιγμα τόσο στενό ώστε να μη χρειάζονται επιπρόσθετα σίδερα και αρκετό για να περάσει το φυσικό φως. Οι δικές της κατασκευές, στηρίζονται στον προϋπάρχοντα τοίχο. Την ενδιαφέρει αυτό το ακούμπισμα, αυτή η επαφή. Το έργο της δεν καταλαμβάνει τον χώρο, παρά βασίζεται πάνω του. Όπως οι αλλοτινοί πρόσφυγες που για να γλιτώσουν έναν τοίχο στα σπίτια τους, έχτισαν ακουμπώντας πάνω σ’ έναν από τους τοίχους του Γεντί Κουλέ. Η ανάγκη τους πρωταρχικά χρηστική αλλά, σαν ένα άλλο πανοπτικό, η ιδιωτικότητα αφομοιώνεται στη συλλογικότητα, συχνά με τρόπο εξαναγκαστικό.

Μια ευθεία λευκή λάμπα νέον ξεχωρίζει πάνω στα τείχη του φρουρίου από μακριά. Η Βλασσοπούλου ξαναγυρίζει στο ελάχιστο άνοιγμα των παραθύρων της ομοσπονδιακής φυλακής. Σαν ένα άλλο ορόσημο, αυτή τη φορά η σχισμή φωτός είναι ορατή όχι από τον κλειστό χώρο ενός κελιού αλλά στο φυσικό περιβάλλον. Έτσι, το μέσα γίνεται έξω και πάλι. Άραγε το τεχνητό αυτό φως, στις φυσικές συνθήκες θέασης, μας καθοδηγεί ή μας αποπροσανατολίζει; Με το έργο της η καλλιτέχνιδα μας κάνει να αναλογιστούμε τι εστί εγκλεισμός, ξεριζωμός, αποπροσανατολισμός, αποξένωση φέρνοντας μας παράλληλα αντιμέτωπους με την έννοια της επιλεκτικής μνήμης. Τι κρατάμε και τι ξεχνάμε, σε τι εστιάζουμε και τι παραβλέπουμε; 

*Προς υπενθύμιση και ένδειξη αλληλεγγύης, η καλλιτέχνιδα ζήτησε να συμπεριληφθεί στον κατάλογο η αφίσα του Blaž Rojs για την πρωτοβουλία «Now You See Me Moria Action Book», που από μια μικρή κολεκτίβα έγινε ένα κίνημα πολιτών που απαιτεί θεμελιώδεις αλλαγές στην ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική.