Τι μπορεί να συνδέει τα περίχωρα του Βανκούβερ στα τέλη της δεκαετίας του 1960, τεράστιους, κομμένους κορμούς δέντρων από την ακτή Locarno και τελετές αυτόχθονων πληθυσμών στον Καναδά, τη φύση δίπλα από την Αττική Οδό στην Αθήνα, όψεις διαλογής φρούτων, ηχολήπτες που ηχογραφούν των ήχο των δέντρων, μια λαϊκή αγορά στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, δύο γυναίκες από το Αφγανιστάν και ένα μικρό αγόρι με φόντο την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα με σκαλωσιές; Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται ασύνδετα, φέρουν όλα όμως το φωτογραφικό βλέμμα του Ελληνοκαναδού Χρήστου Δικαιάκου, ενός σημαντικού καλλιτέχνη της διασποράς, και είναι μόνο κάποιες από τις  επιλογές από φωτογραφικές σειρές των πέντε τελευταίων δεκαετιών του έργου του στην πρώτη του αναδρομική έκθεση στην Ελλάδα, με  τίτλο «Χρήστος Δικαιάκος. Ο κόσμος ως ανοιχτό στούντιο» στο πλαίσιο της 8ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης.

Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη ο Χρήστος Δικαιάκος μετανάστευσε από τα παιδικά του χρόνια στον Καναδά για να αναδειχθεί σε εξέχουσα μορφή της καλλιτεχνικής σκηνής του Βανκούβερ ήδη από τη δεκαετία του 1970. Είναι γνωστός για το έργο του στη φωτογραφία, τη γλυπτική και τις καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις. Είναι μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών του Καναδά και έχει λάβει πολλά βραβεία και υποτροφίες για το έργο του. Έχει επίσης διδάξει σε διάφορα πανεπιστήμια και κολέγια στον Καναδά.

Ζητήματα μνήμης, ιστορίας και διαχείρισης του φυσικού αλλά και του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος θίγονται στο έργο του μέσα από μια οπτική που επιζητά μια βαθύτερη και διαφορετική προσέγγιση προς το περιβάλλον. Στις φωτογραφίες του αποτυπώνεται η διαρκής διείσδυση του πολιτισμού στη φύση, με τον σύγχρονο πολιτισμό να εξαπλώνεται συρρικνώνοντας τις γηγενείς κουλτούρες.