Σε μία εποχή που η κρισιακή συνθήκη λαμβάνει οντολογικές διαστάσεις, η επιστροφή στα ιδεώδη του ανθρωπισμού και σε ένα «βραδύτερο» παρελθόν μέσα από την κριτική μιας δίχως τέλος προόδου, την επανασύνδεση με τα μέσα παραγωγής, την επανεκτίμηση του μόχθου της παραγωγικής διαδικασίας και την επαναφορά της σχέσης ανθρωπότητας και φύσης, φαντάζουν ως διέξοδος από την αβεβαιότητα.
Στο πλαίσιο αυτό τρεις γυναίκες εικαστικοί, εκκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες, δημιουργούν με ποικίλα εικαστικά μέσα, ένα συλλογικό έργο εν εξελίξει, έναν κοινό τόπο καλλιτεχνικής συμβίωσης και προσκαλούν το κοινό σε μια εμβυθιστική εμπειρία. Σε αντίθεση με την μηχανιστική θεώρηση που θέλει τη φύση ως κάτι διαφορετικό από το κυρίαρχο, που πρέπει να κατακτηθεί και να υποταχθεί, στη Graceland η φύση προσεγγίζεται με σεβασμό και της αποδίδονται ξανά οι μαγικές ιδιότητες της τροφοδότριας μάνας.
