Το Super Kiosk αποτελεί μια εναλλακτική εκδοχή του πασίγνωστου περιπτέρου που συναντά κανείς σε κάθε ελληνική πόλη και το οποίο καλύπτει κάθε λογής ανάγκη (δίψα, πείνα, ενημέρωση). Συγκεκριμένα, το Super Kiosk είναι μια αυτόνομη δομή για τσάι και νέες ιδέες – για να κάθεσαι, να διαβάζεις, να σκέφτεσαι, να πίνεις το αφέψημά σου. Χρησιμοποιεί συστήματα ηλιακής αφαλάτωσης, φυτικού και ορυκτού φιλτραρίσματος νερού και παραγωγής ανανεώσιμης ενέργειας. Το θαλασσινό νερό από τον Θερμαϊκό Κόλπο αποστάζεται και φιλτράρεται, παρέχοντας καθαρό νερό για την παρασκευή τσαγιού, σε μια δομή που κάνει τους ανθρώπους να σκέφτονται, να συζητούν και να πίνουν τσάι μαζί. 

Το Super Kiosk συγκεντρώνει μια σειρά από οικολογικές τεχνολογίες που είναι απλές στη χρήση, κατανοητές και εύκολο να αξιοποιηθούν αλλού. Εμπνευσμένο από το έργο των Ken Isaacs, Enzo Mari και Walter Segal, το Super Kiosk διευρύνει και επικαιροποιεί τις ιδέες τους για τις αρθρωτές, ερασιτεχνικές και αυτοσχέδιες δομές, προσθέτοντας τα στοιχεία των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, των κυκλικών οικονομιών υλικών αλλά και των αναγεννητικών σχέσεων. Για τους καλλιτέχνες, αυτή η φιλοσοφία κατασκευής DIY («κάντο μόνος σου») και της οικοδόμησης συλλογικής δράσης είναι ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση ενός ταραγμένου και αβέβαιου μέλλοντος.

Κρίσιμο στοιχείο είναι ότι το Super Kiosk συνδέεται με την ιστορία των περιφερειακών δικτύων και την ανταλλαγή γνώσεων. Το Ισλαχανέ (οθωμανικό ορφανοτροφείο), όπου στήθηκε το Super Kiosk, έρχεται μέσω αυτού του έργου σε άμεση επικοινωνία με την Αίγινα, όπου πρόσφατα δημιουργήθηκε το αυτοοργανωμένο καλλιτεχνικό πείραμα Vessel. Στην Αίγινα, πρώτη πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους (1931), ιδρύθηκε επίσης το πρώτο ορφανοτροφείο της χώρας από τον κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια. Εκεί, τα ορφανά αποκτούσαν δεξιότητες χρήσιμες στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος. Το Ισλαχανέ της Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε λίγες δεκαετίες αργότερα, προς το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, λίγα χρόνια προτού η Θεσσαλονίκη ενταχθεί στο ελληνικό κράτος. Παρόλο που δημιουργήθηκε για ορφανά της ισλαμικής θρησκείας, φιλοξένησε και αγόρια από την ελληνική, την αρμενική και την εβραϊκή κοινότητα, τα οποία εκπαιδεύονταν μαζί και αποκτούσαν νέες αγροτικές, βιομηχανικές και τυπογραφικές δεξιότητες. Με αυτόν τον τρόπο, οι Vessel επαναφέρουν τρόπον τινά το Ισλαχανέ στην πρότερη χρήση του ως χώρου εκμάθησης των απαιτούμενων δεξιοτήτων για την νέα εποχή. 

Η κατασκευή του Super Kiosk αξιοποιεί την παιδαγωγική ως συνεχή διαδικασία επαναξιολόγησης του τι είναι χρήσιμο και αναγκαίο να μαθαίνουμε και με ποιον τρόπο. Σε διάλογο με τους φοιτητές του τμήματος Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, οι καλλιτέχνες  δημιούργησαν  ένα προσωρινό «σχολείο» με διαδικτυακές συζητήσεις και ένα εργαστήριο διάρκειας μίας εβδομάδας. Οι φοιτητές συνεργάστηκαν μεταξύ τους, μοιράστηκαν δεξιότητες με τους καλλιτέχνες και μέσω της ασχολίας τους με τρόπους κατασκευής και διαβίωσης, εξέτασαν τον σχεδιασμό ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, εργαλείων αναγέννησης αλλά και τη θεωρία των οικολογικών χρωμάτων. Πειραματίστηκαν από κοινού πάνω σε νέες μορφές βιώσιμης κατασκευής, οι οποίες οδήγησαν στο Super Kiosk. Το Super Kiosk, με τη σειρά του, προσφέρει στους επισκέπτες τσάι από τοπικά βότανα, δίνοντας έμφαση στις παραδοσιακές γνώσεις, στις συνδέσεις με την περιοχή και στο χρέος μας προς τον φυσικό κόσμο. Το αποτέλεσμα: η προσφορά και η κατανάλωση τσαγιού, το οποίο θα παρασκευάζεται από ανακυκλωμένο νερό του Θερμαϊκού, σε συνδυασμό με καινοτόμες τεχνολογίες και συλλογική δράση – και μια νέα, αλλά ακατάπαυστη και με βαθιές ρίζες συζήτηση γύρω από το τραπέζι.