Η κεντρική έκθεση της 8ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, με τίτλο Being as Communion είναι ένας αναστοχασμός γύρω από το θέμα της συνύπαρξης· της συνύπαρξης με τους ανθρώπους δίπλα μας, αλλά και με το πέρα από το ανθρώπινο, με τα ζώα, τα δάση, τους κήπους της γης μας, με τις σκιές του παρελθόντος, τους νεκρούς και τις γενιές που θα ακολουθήσουν. 

Η έκθεση επιχειρεί να ρίξει ένα αχνό φως που θα διαπεράσει τον καταιγισμό των καταστροφικών προβλέψεων και την ομιχλώδη αβεβαιότητα που βιώνουμε. Θέτει το ερώτημα, κατά πόσον μπορούμε να φανταστούμε νέες μορφές ύπαρξης, νέες διαδικασίες ζωής, αφού συνειδητοποιήσουμε όμως ότι αυτό είναι δυνατό μόνο υπό τον όρο της συνεργασίας. 

Ανατρέχει σε καλλιτεχνικές πρακτικές του παρελθόντος, πρακτικές που οραματίζονται τρόπους συνεργασίας με τη γη, δημιουργούν ριζοσπαστικά παιδαγωγικά εργαλεία, πρωτοπορούν στον οικολογικό ακτιβισμό και διευρύνουν τον ορίζοντα των τρόπων συνύπαρξής μας. Τα σύγχρονα έργα προλέγουν πολλαπλές μορφές κοινωνίας: με το εύθραυστο παρελθόν της πόλης που φιλοξενεί την έκθεση, με τα δάση, με το έδαφος, με τους ανθρώπους δίπλα μας καθώς και άλλα είδη. Κατανοώντας το στοιχείο της απροσδιοριστίας, οι είκοσι οκτώ καλλιτέχνες, καλλιτέχνιδες και καλλιτεχνικές ομάδες που συμμετέχουν στην έκθεση διερευνούν, αμφισβητούν και δίνουν τις απαντήσεις τους. Οι απαντήσεις αυτές εμπεριέχουν ρήξεις, επιδιώκουν την αποκατάσταση της αδικίας και προσφέρουν δείγματα κατανόησης, στοργής και φροντίδας με τους καλλιτέχνες να οραματίζονται πολλαπλές μορφές οργάνωσης, διαβίωσης και αγάπης.

Η έκθεση Being as Communion μαρτυρά τις προκλήσεις που ενέχει η προσπάθεια να φανταστούμε εναλλακτικά μελλοντικά μονοπάτια για μια πόλη τόσο ριζωμένη στο παρελθόν. Η Θεσσαλονίκη, πόλη με ιστορία 3.000 ετών– ελληνιστική, ρωμαϊκή-βυζαντινή, οθωμανική, σύγχρονη–, με όλες τις στιγμές δόξας και τις αποτυχίες της, μας επιτρέπει να αποκτήσουμε μια ευρύτερη σύλληψη του χρόνου. Πώς μπορούμε να μιλήσουμε για τη συμβίωση, για τη σχέση μας με το μέλλον, σε περιβάλλοντα και πόλεις όπου έχει χαθεί σχεδόν κάθε ίχνος από τις  «συνευρέσεις» του παρελθόντος;

Εντοπίζει συγγένειες με τα φαντάσματα της πόλης, επιδιώκοντας να συνυπάρξει μαζί τους και να αφηγηθεί ξανά τις ιστορίες τους. Καλεί σε μια επανεξέταση της συνύπαρξης ζώντων και νεκρών, αλλά και ανθρώπων-ζώων-δασών-φυτών που συγκροτούν το περιβάλλον μας. Η έκθεση ζητά από εμάς να σκεφτούμε πώς ο έμβιος κόσμος γύρω μας μάς κάνει να αισθανόμαστε, και πώς εμείς με τη σειρά μας επιδρούμε σ’αυτόν. Ο σκοπός; Στον χρόνο που έχουμε, να εκτιμούμε και να χαιρόμαστε τόσο τις τριβές όσο και τις χαρές της κοινής μας ζωής.  

Η έκθεση Being as Communion αναπτύσσεται σε δέκα διαφορετικούς χώρους, που λειτουργούν ως μικρά εκθεσιακά κέντρα διάχυτα στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Κάθε χώρος συνδέεται με μια συγκεκριμένη περίοδο της ιστορίας της πόλης.